ನಿಪಾಹ್ ವೈರಾಣು - ಭಯ ಪಡುವ ಮುನ್ನ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳೋಣ

ಕಗ್ಗತ್ತಲ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ನಿರ್ಜನ ಕಟ್ಟಡ ಹಾಗೂ ಗುಹೆ-ಬಾವಿಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ನಿಶಾಚರ ಬದುಕು ಕಳೆಯುವ ಬಾವುಲಿಗಳನ್ನು ಕಂಡರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಹಾಗೂ ಭಯ ಎರಡು ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಮೂಡುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಸಹಜ. ತನ್ನ ಮುಂಗೈಯನ್ನು ರೆಕ್ಕೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಬಾವುಲಿಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಅವಧಿಯ ಕಾಲ ಹಾರುತ್ತಲೇ ಕಳೆಯಬಹುದಾದ ಸಸ್ತನಿಗಳಾಗಿವೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರಲ್ಲಿ ಬಾವುಲಿಗಳು ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿಸಿದರೂ, ಅದರ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ನಮ್ಮ ನಿದ್ರೆಯ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವುದರಿಂದ, ಅವುಗಳನ್ನು ಅರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ೨ ಗ್ರಾಮ್ ನಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕದರಿಂದ ಒಂದೂವರೆ ಕಿಲೋಗ್ರಾಮ್ ನಷ್ಟು ತೂಕದಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾತಿಯ ಬಾವುಲಿಗಳು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಇದ್ದು, ಇವುಗಳ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಅರ್ಧ ಅಡಿಯಿಂದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನ ಎತ್ತರವಾದ ಐದೂವರೆ ಅಡಿಯಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಿರುತ್ತವೆ. ಎಂಟಿರೋಕಿರೊಪ್ಟೆರಾ ಮತ್ತು ಯಂಗೋಕಿರೊಪ್ಟೆರಾ ಎಂಬ ಎರಡು ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಬಾವುಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೀಟ, ಹಣ್ಣು ಹಾಗೂ ಇತರ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಬದುಕುವ ವಿವಿಧ ಪ್ರಬೇದಗಳಿವೆ. ಈ ಬಾವುಲಿಗಳು ಹೂವುಗಳ ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಶದಲ್ಲಿ, ಕೀಟಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ತಮ್ಮ ಸಗಣಿಯಿಂದ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಗೊಬ್ಬರದ ತಯಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿವೆ. ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಬಾವುಲಿಗಳು ಮಾನವನಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಭಾಯಾನಕ ರೋಗಾಣುಗಳನ್ನು ಹರಡುವ ಮೂಲಕ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಪಾಯವನ್ನು ಸಹ ತಂದಿಡುತ್ತಿವೆ.

ಈಗ ಬಾವುಲಿಗಳ ಮೂಲಕ ಎದುರು ಬಂದು ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಲ್ಲಣಗೊಳಿಸಿರುವ ರೋಗಾಣುವೇ ನಿಪಾಹ್ ವೈರಸ್! ಹೌದು. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡ ನಿಪಾಹ್ ಸೋಂಕು ಕನಿಷ್ಠ 11 ಜನರನ್ನು ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಸುಮಾರು 25ಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಜನರು ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಯಿಂದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾಗಿ, ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆತಂಕ ಮನೆ ಮಾಡಿದೆ. ಹಾಗೆಂದು ಇದು ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ಕಂಡುಬಂದಿರುವ ಸೋಂಕು ಖಂಡಿತಾ ಅಲ್ಲ! ೧೯೯೮ ರಲ್ಲಿ ಮಲೇಷಿಯಾದ ಕಂಪುಂಗ್ ಸುಂಗೈ ನಿಪಾಹ್ ಎಂಬ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಈ ವೈರಾಣುವಿನ ಆರ್ಭಟ ಪ್ರಥಮವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು, ಒಟ್ಟು ೨೮೩ ಸೋಂಕಿತರಲ್ಲಿ ೧೦೯ (ಶೇಕಡಾ ೩೯ ರಷ್ಟು) ಜನರು ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಅಂದು ಸೋಂಕಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ವೈರಾಣುವನ್ನು ಪ್ರದೇಶದ ಹೆಸರಿಟ್ಟು ‘ನಿಪಾಹ್’ ವೈರಾಣು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಯಿತು.

ಈ ವೈರಾಣುವು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಟೆರೋಪಸ್ ಎಂಬ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಗುಂಪಿನ ಬಾವುಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು ನೆಲೆಸಿರುತ್ತವೆ. ರೋಗಾಣು ಹೊಂದಿದ ಬಾವುಲಿಗಳ ಜೊಲ್ಲು ಮತ್ತು ಮೂತ್ರದಿಂದ ಕಲುಷಿತಗೊಂಡ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಅಥವಾ ನೀರನ್ನು ಸೇವಿಸುವುದರಿಂದ ನಿಪಾಹ್ ವೈರಸ್ ಸುಲಭವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಾಣಿಯ ದೇಹವನ್ನು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಬಾವುಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸೋಂಕನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡದ ಈ ವೈರಾಣುಗಳಿಂದ ಸೋಂಕಿತಗೊಂಡ ಇತರ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಹಾಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಸಹ ರೋಗಾಣುವನ್ನು ಹರಡಬಲ್ಲರು. ಮಲೇಷಿಯಾದಲ್ಲಾದ ನಿಪಾಹ್ ಸ್ಫೋಟಕ್ಕೆ ಸೋಂಕಿತ ಹಂದಿಗಳು ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು.

ಟೆರೋಪಸ್ ಬಾವುಲಿಗಳು ಬಹುತೇಕ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿಂದ ಭಾರತ, ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ದಕ್ಷಿಣ ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾದುದ್ದಕ್ಕೂ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಿಪಾಹ್ ಸೋಂಕು ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. 2001 ರಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಆಗಾಗ ನಮ್ಮ ಭಾರತದಲ್ಲೂ ಈ ಸೋಂಕು ಕಾಡುತ್ತಲಿದೆ. ೨೦೦೧ ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ಸಿಲಿಗುರಿ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬಂದ ನಿಪಾಹ್ ಸೋಂಕು ಒಟ್ಟು ೪೫ ಜನರನ್ನು ಬಳಿ ಪಡೆದಿತ್ತು. ಆದರೆ, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಈ ವೈರಾಣು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ದಾಳಿಯಿಟ್ಟಿದೆ.  

ವೈರಾಣು ದೇಹ ಸೇರಿದ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳು ಗೋಚರವಾಗುತ್ತವೆ. ಮೆದುಳು ಮತ್ತು ಶ್ವಾಸಕೋಶಕ್ಕೆ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಹಾನಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವ ನಿಪಾಹ್ ವೈರಾಣು, ಜ್ವರ, ತಲೆ ನೋವು, ಕೆಮ್ಮು, ಉಸಿರಾಟ ಸಮಸ್ಯೆ, ಅರೆ ಪ್ರಜ್ಞಾವಸ್ಥೆ, ದಿಗ್ಬ್ರಾಂತರಾಗುವುದು ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಗೊಂದಲ ಸೇರಿದಂತೆ ರಕ್ತನಾಳಗಳ ಮತ್ತು ಮೆದುಳಿನ ಉರಿಯೂತಗಳಂತಹ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ದೊರಕದಿದ್ದರೆ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ರೋಗಿಯು ಕೋಮಾಗೆ ತಲುಪಿ, ಸಾವನ್ನಪ್ಪುತ್ತಾನೆ. ಶೇಕಡಾ 38 ರಿಂದ 92 ರಷ್ಟು ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ನಿಪಾಹ್ ಸೋಂಕಿಗೊಳಗಾದ 100 ರಲ್ಲಿ 70ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು ಸಾವನ್ನಪ್ಪುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಕಳವಳಕರವಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲದೇ, ಸೋಂಕಿನಿಂದ ಬದುಕುಳಿದವರಲ್ಲಿ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯವರೆಗೆ ನರರೋಗಗಳು ಬಾಧಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ವಿಶ್ವ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಯು ನಿಪಾಹ್ ವನ್ನು ಆಧ್ಯತೆಯ ರೋಗಾಣುಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿದೆ.

ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಇರುವ ಪರಿಹಾರಗಳೇನು? ಕಳೆದ ಎರಡು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಈ ರೋಗದ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಕುರಿತಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ನಡೆದಿದ್ದರೂ, ಈ ಸೋಂಕನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟುವಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ನಿವಾರಿಸುವಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ತ ಪ್ರಗತಿ ಕಾಣಲಾಗಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಸದ್ಯದ ಮಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಔಷಧಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ಲಭ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ, ತೀವ್ರ ರೀತಿಯ ಬೆಂಬಲ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನೀಡಿ ರೋಗಿಗೆ ಆರೈಕೆ ಮಾಡುವುದೊಂದೆ ಪ್ರಸ್ತುತ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಚಿಕಿತ್ಸಾ ವಿಧಾನವಾಗಿದೆ. ಹಲವು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ವಿವಿಧ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮೇಲೆ ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿ, ನಿಪಾಹ್ ಸೋಂಕಿನಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸುರಕ್ಷೆಯನ್ನು ನೀಡುವ ಹಲವಾರು ಲಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಇವುಗಳನ್ನು ಮಾನವನಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವಂತಹ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಅದ್ಯಯನ ಸಂಸ್ಥೆ ಅಥವಾ ಔಷಧೀಯ ಕಂಪನಿಗಳು ಮುಂದಾಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಜನರಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಸೋಂಕಿಗೆ ಸಿದ್ದಪಡಿಸುವ ಲಸಿಕೆಯು ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭ ತಂದುಕೊಡಲಾರದು ಎನ್ನುವುದೊಂದೆ ಇದರ ಹಿಂದಿರುವ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣ. ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ನೀಡಲು ಜನವರಿ 2017 ರಲ್ಲಿ ಕೊಯಲೇಶನ್ ಫಾರ್ ಎಪಿಡೆಮಿಕ್ ಪ್ರಿಪೇರ್ಡ್ನೆಸ್ ಇನ್ನೋವೇಶನ್ (ಸಿ.ಇ.ಪಿ.ಐ.) ಎಂಬ ಸಾರ್ವಜನಿಕ-ಖಾಸಗಿ ಒಕ್ಕೂಟವೊಂದನ್ನು ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ವಿವಿಧ ಸರ್ಕಾರ ಹಾಗೂ ಔಷಧೀಯ ಕಂಪನಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಒಕ್ಕೂಟ ನಿಪಾಹ್ ದಂತಹ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವುಳ್ಳ ರೋಗಗಳಿಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾದ ಹಾಗೂ ಕೈಗೆಟುಕುವಂತಹ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಲಸಿಕೆಯನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಪ್ರವೃತ್ತವಾಗಿದೆ. ಮುಂಬರುವ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಲಸಿಕೆಗಳು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬರುವ ಎಲ್ಲಾ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಇವೆ. ಲಸಿಕೆಗಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ವೈರಾಣುವನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುವಂತಹ ಔಷಧಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲು ಸಹ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆದಿವೆ. ಈ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಯಶಸ್ಸು ಕಾಣುವವರೆಗೆ ವೈರಾಣುವು ಬರದಂತೆ ತಡೆಗಟ್ಟುವುದೇ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿರುವ ದಾರಿಯಾಗಿದೆ. 

ವೈರಾಣು ಬರದಂತೆ ಹಾಗೂ ಹರಡದಂತೆ ತಡೆಗಟ್ಟಲು ಇರುವ ಮೊದಲ ದಾರಿ ಜಾನುವಾರುಗಳಿಗೆ ವೈರಾಣು ಸೋಂಕದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಬಾವುಲಿಗಳು ವಾಸಿಸುವಂತಹ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳಿರುವಂತಹ ಮರಗಳನ್ನು ಆದಷ್ಟು ಜಾನುವಾರುಗಳ ಸಾಕಾಣಿಕೆ ಕೇಂದ್ರದ ಬಳಿ ಇರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇದು ಜಾನುವಾರುಗಳಿಂದ ಮಾನವನಿಗೆ ನಿಪಾಹ್ ವೈರಸ್ ನ ಸೋಂಕು ಹರಡುತ್ತಿರುವ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಕ್ರಮಗಳಿಂದ ಮಲೇಶಿಯಾದ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ನಿಪಾಹ್ ವನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ. ಇದರೊಂದಿಗೆ ನಿಪಾಹ್ ಕುರಿತಾಗಿ ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುವುದು ಸಹ ಅತ್ಯವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಸೋಂಕಿತರೊಂದಿಗೆ ಇರುವಾಗ ಕೆಲವು ಸುರಕ್ಷತಾ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನಾವು ವಹಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾದುವು: ಸೋಂಕಿತರೊಂದಿಗೆ ಅಸುರಕ್ಷಿತ ನೇರ  ಭೌತಿಕ ಸಂಪರ್ಕ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು; ಕೈಗಳನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಾಬೂನಿನಿಂದ ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು; ರೋಗಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಹಾರ-ಪಾನೀಯಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು; ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಮೊದಲು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತೊಳೆಯುವುದು ಮತ್ತು ಸಿಪ್ಪೆಯನ್ನು ಸುಲಿಯುವುದು. ಹಾಗೆಂದು ನಿಪಾಹ್ ಎಚ್೧ಎನ್೧ ಅಥವಾ ಸಾರ್ಸ್ ರೋಗದಂತೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಹರಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ, ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಸಂಧರ್ಭವನ್ನು ಅರಿತು ಪಾಲಿಸಬೇಕೇ ಹೊರತು ಅನಾವಶ್ಯಕ ಧೈರ್ಯಗೆಡುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲಾ ಎಂಬುದು ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ.

- ರೋಹಿತ್