ಜೀವ ಪ್ರಕೃತಿ

ಬೆಟ್ಟದಾಚೆಗಿನ ಮೇಘದೂರಿನ ಬದಿಗೆ ಒಂದಿತ್ತು 
ದೊಡ್ಡ ಅಗಸನ ಊರು. 
ಅಲ್ಲೊಬ್ಬನಿದ್ದ ದುಂಡು ಮುಖದ, 
ಕೆಂಪು ಹೊಳಪು ಕಂಗಳ ಯುವಕ.. 
ಹಸಿರು ಸೀರೆಯುಟ್ಟವಳ ಮೇಲಿತ್ತು ಮನ ಆತನ.. 
ಮಿಟುಕಿಸಿದ ಕಣ್ಣ, 
ಮೇಘಧೂತರಿಂದ ತಲುಪಿತ್ತು 
ಪ್ರೀತಿಯ ಹನಿ ಕವನ.. 
ಇಂತಿಪ್ಪ ಮಳೆಗಾಲದ ಮದುವೆಗೆಮಿಂಚಿನಂತೆ ಬಂದವನದ್ದೇ ಚಿತ್ರೀಕರಣ..
ಮೊದಲ ಮೈತ್ರಿ,
ಪ್ರಥಮ ಚುಂಬನ..
ಹರಿದಿದ್ದ ಹಸಿರು ಪತ್ರದಿಂದ
ಅವಳಿ ಜನನವಾಯ್ತು ಆಮ್ಲದಿಂದ..
ಬೆಳೆದು ನಾಸಿಕಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ಅವಳಿಗಳು,
ಗಾಳಿಚೀಲದಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬಿಣ ಸಾಗಿಸುವವನ ಜೊತೆಕೂಡಿ,
ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯಲೂ ಸಮ ಪಾಲಿತ್ತು,
ತನ್ನೇ ತನ್ಮಯಗೊಳಿಸಿ,
ತನ್ನೊಳಗಿನ ಕೆಟ್ಟತನವ
ತಾ ನೆಡೆದು ಬಂದ ದಾರಿಯಲೇ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿ ಹೊರಹಾಕಿ
ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟನು..

ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗಿ ಎಲ್ಲವ ಪಡೆದಿತ್ತು ಮನುಕುಲವು..!!

-ರೋಹಿತ್