ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಹುಟ್ಟಿದಬ್ಬಾ...!!

ಒಂದು ಕೇಕು, ಅರ್ಧ ಡಜನ್ ಮೊಟ್ಟೆ, ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಎಸಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಹುಡುಗರು... ಕರಗದ ನಲಿವು.. ಕೂಗಿ-ಕಿರುಚಿ ತೆರೆದ ಮನದಂಗಳದ ಹಸಿವು.. ನನ್ನವರು ಜೊತೆಯಾಗಿ ತಂದಂತಹ ಭಾವ ಗೊಚ್ಚವು.. ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಅನ್ನಿಸೋಕೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಕಲ್ವೆ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನಕ್ಕೆ...!!?

           ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿಬಿಡ್ತೀನಿ ನನಗೆ ಈ ದಿನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲಾ! ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ, ಅಮ್ಮನ ದಿನ, ಅಪ್ಪನ ದಿನ, valentine ದಿನ... ಹೀಗೆ ಯಾವ ದಿನಗಳ ಮೇಲೂ ನನಗೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅಷ್ಟೊಂದು ಒಲವು ಇಲ್ಲಾ. ಇಂತಹ ಒಂದು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮಾ..., ಹೀಗೆ ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿಸಬೇಕು, extra care, extra preference ನ ಕೊಡಬೇಕು ಅನ್ನೋದನ್ನ ಸುತಾರಾಂ ನಾನು ಒಪ್ಪೋದಿಲ್ಲಾ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಒಬ್ಬ ಫ್ರೆಂಡ್, ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮಾ ಎಲ್ಲಾ ಅವರವರ ದಿನಗಳ ಹೊರತಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ನನಗೆ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಆಗೇ ಇರ್ತಾರೆ... ಹಾಗಾಗಿ ಇಂತಹ ದಿನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನದೇ ಆದ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಿದೆ. ಆದರೂ ನಾನೂ ಎಲ್ಲರ birthday ಗಳಲ್ಲಿ wish ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅದಕ್ಕೆ ನಾನೂ ಬೇರೆಯದೇ explanation ಕೊಡ್ತೀನಿ. ಅದನ್ನ ಮುಂದೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ. ಈಗ ಫೆಬ್ರವರಿ 27 , 2011 ಕ್ಕೆಹೋಗೋಣ. That's the day before My Day..  

           ಮಾಮೂಲಿನಂತೆ ನಾನೂ ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಮಾಮೂಲು ಅಂದರೆ ನಾನೂ ಎಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೂ 27 ನೇ ಫೆಬ್ರವರಿಗೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗೋ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದೀನಿ. ತೀರ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣವೇಳದ ಹೊರತು ನಾನೂ ಈ ಅಭ್ಯಾಸದಿಂದ ಹೊರತಾಗೋನಲ್ಲ. ಅದೊಂತರ ನನಗೆ ನಾನೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಅಗ್ರೀಮೆಂಟು. ನನ್ನ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಆ ದಿನ ನಾನೂ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಇರೋದು ಖುಷಿ ಕೊಡೊತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಒಂದು ಕಾರಣ ನನ್ನ ಈ ಅಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಿದೆ. ಹಾಗಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದಬ್ಬಾನಾ celebrate ಏನೂ ಮಾಡೋಲ್ಲಾ. ಆದರೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿರೋದೇ ನನಗೆ real celebration . ಯಾವುದೇ ಹಬ್ಬ ಆಗಲಿ, ಮತ್ತೊಂದಾಗಲಿ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮಾ-ಮನೆಯವರೊಡನೆ ಇರೋ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಎಲ್ಲಾರು ಮಾಡೋ ದೀಪಾವಳಿ ತರ. ಆ ದೀಪಾವಳಿಗೆಂದೇ ನಾ ನನ್ನೋರ ನನ್ನೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು. 

           ರಾತ್ರಿ 11.45 ಆಗುತ್ತಲೇ ಶುರುವಾದ ಕರೆ-ಸಂದೇಶಗಳ ಆತ್ಮೀಯ ಸೆರೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ busy ಆಗಿದ್ದೆ.. ಎಂದಿನಂತೆ ನಾನೂ ಮಲಗೋ 2 ಗಂಟೆಯೊಳಗೆ ಇಪ್ಪತೈದು ಕರೆಗಳು ಜೊತೆಗೆ ಮೂವತ್ತೂ ಸಂದೇಶಗಳು ನನ್ನ ಬರಗಾಲದ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ತಂಪೆಸದು ಹೋಗಿತ್ತು. Birthday resolution ಏನೂ ಅಂತ ಕೇಳಿದವರಿಗೆಲ್ಲಾ "to live without resolution " ಅನ್ನೋದು ನನ್ನ ಉತ್ತರ ಆಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ resolution ಎನ್ನುವುದು birthday ದಿನ ನಮ್ಮ ಮುಂದೊಂದು ಗೆರೆ ಎಳ್ಕೊಂಡು, ವರ್ಷ ಪೂರ್ತಿ ಗೆರೆಯಾಚೆಗೆ ಬದುಕಿ.. ಮುಂದಿನ birthday ಗೆ ಈ ಸಲನಾದ್ರೂ ಗೆರೆ ದಾಟಬಾರದು ಅಂತ ಅದೇ ಗೆರೆ ಮೇಲೊಂದು ಎಳೆಯುವ ಗೆರೆ... ಜೀವನಾನ ಅಷ್ಟೊಂದು ಸಂಕೀರ್ಣ ಮಾಡೋ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲಾ ಅನ್ಸೊತ್ತೆ....

           ಬೆಳಗಾಗೆದ್ದು ದಾವಣಗೆರೆಗೆ ಹೊರಡೋ ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಕೈನಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರ್ ಪಾಕ್ ಪ್ಯಾಕ್ ಹಿಡ್ಕೊಂಡಿದ್ರು, ಅಮ್ಮಾ ಎಂದಿನಥೆ ಕುಂಕುಮ ಇಟ್ಟ್ರು. ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರ ಶುಭಾಷಯದ ಸಿಹಿ ತಿಂದು ಹೊರಟು ದಾವಣಗೆರೆ ತಲುಪೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನ 2.30 ಆಗಿತ್ತು. 1928, ಫೆಬ್ರವರಿ 28 ರಂದು ಸರ್ ಸಿ.ವಿ. ರಾಮನ್ ರವರು ಕಂಡುಹಿಡಿದ ನೊಬೆಲ್ ಪುರಸ್ಕೃತ ಆವಿಷ್ಕಾರವಾದ "ರಾಮನ್ ಎಫೆಕ್ಟ್" ನ ಗೌರವವಾಗಿ, ಸಿ.ವಿ.ರಾಮನ್ ರವರ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ ಆಚರಿಸುವ "ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಜ್ಞಾನ ದಿನ" ದ ಕರ್ಯಕ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು ಸಂಜೆ ರೂಂ ಸೇರೋ ವೇಳೆಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಸುತ್ತಿನ "ನಿಜವಾದ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬ"ಕ್ಕೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಸಿದ್ದನಾಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ. 

           ಹುಡುಗರ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ ಆಚರಿಸೋಕೆ ಬೇರೆಯದೇ ಆದ ಕೆಲವು ನೀತಿ-ನಿಯಮಗಳಿವೆ. ನಾವೇ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ ನೀತಿ-ನಿಯಮಗಳ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಒಂದು ಕೇಕು cut ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸೋ ಮುಂಚೆಯೇ ಅರ್ಧ ಡಜನ್ ಮೊಟ್ಟೆ, ಅರ್ಧ ಕೇಕು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನೈವೇದ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಕಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಅಕ್ಷರಶಃ ಮೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ನೆಂದಿತ್ತು. ಕೈ-ಕಾಲು ಹಿಡಿದ 6-8 ಜನ ನೆಲದಿಂದ ನನ್ನ terrace ಮುಟ್ಟಿಸೋ "MISSION TERRACE " ಗೆ ಚಾಲನೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಮಾರನೆ ದಿನವಿದ್ದ ದಾವಣಗೆರೆ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯ-ಶಿವಗಂಗೋತ್ರಿ ಕಪ್ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮ್ಯಾಚ್ ನಿಂದ birthday bumps ಗಳ ಯೋಚನೆಯನ್ನ ಹುಡುಗರು ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ನನಗಾಗಿ ಒದಗಿ ಬಂದ ಪುಣ್ಯದ(?)ಫಲ ಇರಬೇಕು. ಮಜವ ಮುಗಿಸೋ ವೇಳೆಗೆ ನಡು ರಾತ್ರಿ ಸಮಯ ಮೀರಿತ್ತು. ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ಸ್ನಾನದ ನಂತರ ನನಗೆ ಮತ್ತೆ ಮೊದಲಿನ ಸ್ತಿತಿಗೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು. 

           ಯಾವ ದಿನ ಏನೂ ಆಗೋತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಇಂತದ್ದೊಂದು ದಿನ ನನ್ನನ್ನ ನೆನೆಸಿ ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ಕರೆ,ಸಂದೇಶ ಮಾಡಿದ್ದು ಒಂತರದ ಖುಷಿಯನ್ನಂತು ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ಆ ಮಟ್ಟಿಗಿನ wishes , celebration ನ expect ಕೂಡಾ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ ನಾನೂ. ನನ್ನವರು ಅಂತ ನನ್ನೊಡನೆ ಬಹಳ ಜನ ಇದಾರೆ ಅನ್ನೋ ಒಂದು ಭಾವನೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತ್ತು. ಎದೆ ತುಂಬಿ ಬಂದಿತ್ತು. just a wish ತುಂಬಾನೆ ನಗು ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ನಾನೂ ಕೂಡಾ ಎಲ್ಲರಿಗು wishes ಹೇಳೂದು ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ... ನನ್ನ ಶುಭಾಷಯ ನನ್ನವರಲ್ಲಿ ಇಂತದ್ದೆ ಒಂದು ನಗು ಹರಿಸೊತ್ತೆಅನ್ನೋದಾದ್ರೆ WHY NOT ??

ಕೊನೆ ಹನಿ:

ಮನಸು ತುಂಬಿದೆ..
ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ..
ನಗುವಿನಾಚೆಗೂ ಒಂದು ಬಯಕೆ ನನದಿದೆ..
ನೀವಿದ್ದರೆ.. ನಗುವು ನನಗೆ ಏತಕೆ??

ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹ-ಪ್ರೀತಿ-ವಿಶ್ವಾಸಕ್ಕೆ ಮಾತು ಬರದ ಹಕ್ಕಿಯಂತಾಗಿರುವ ನಿಮ್ಮವ....  

-- ರೋಹಿತ್ 

 

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: http://jsrschools.com/wp-content/uploads/2011/01/Happy_Birthday.jpg